BİZ YAYLAYI ÇOK SEVDİK:
Duvarlarında kara taşını, çatısında hartamasını, ocak başını, danalığını sevdik.
Hartamadan akan damları, güneşle buluşan gözümüzü yakan dumanı sevdik.
Tekirdüz’de oynadığımız topu, çelik oynamayı ıslık çalmayı sevdik.
Karaorman’dan taşıdığımız gabukları, doruktan ettiğimiz sakızları, gunduz avusunu sevdik.
A Daş’ını, yamaçlarında avusunu, gırtılını, kekiğini, elimize kına yakmayı sevdik.
Çobanlarını, koyun kuzularını sevdik..
Cami yanını, değirmenleri sevdik.
Avara Tepesi’ni, Hasan Çavuş’unu, Göç Yolu’nu, Mal Kayası’nı,Çotulkaya’sını, Göktepe’yi, Osman Dede’yi sevdik.
Gısırık Gölü’nü, Gizlenguc’u, Üçgül Çayırı’nı, Pempe Oluğu’nu, Soğuk Oluğu’nu sevdik.
Obalarını Ormanlarını Sevdik… Ta Ye Yol başını sevdik.
Pazarsuyu’nu, Kuşburnu’nu, Galaboynu’nu, Çatalçam’ı, Hacı Kazan’ı, Gağal Taş’ı, Taş Ağal’ı Sevdik.
Samanlıkgıran’ı unutmadık onu da sevdik.
Cenik’ten gelen arabayı beklemeyi, taa Hacı Kazan’a kadar önüne gidip arabanın arkasından koşmayı sevdik.
Gelen torbayı, torba gelince sevinmeyi, gelmeyince üzülmeyi çok sevdik..
Dumanda kaybolmayı, hayvanlar gelmeyince inek aramayı ata binmeyi, yılkısını sevdik.
Yamaçlarından hartamayla, kasnakla kaymayı sevdik.
Yağmurunda ıslanmayı, derelerinden geçmeyi, soğuk sularını sevdik.
Ocak başında oturmayı sevdik…
Hem de çok sevdik.